Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przytoczenia.Wzależnościodproblematykiposługująsięjęzykiem
specjalistycznymlubśrodowiskowym(np.myśliwskim,
prawniczym),wtokwypowiedziwplatająaluzje,dziśczęsto
nieczytelne,iniewyjaśniajądostateczniezjawisk,idącnaskróty,
cosprawia,żeniekiedycałefragmentysądladzisiejszegoodbiorcy
niezrozumiałe.Dodatkowymutrudnieniemjestto,
żewwypowiedziachbohaterówukrytesąsłowainnychosób.
Wprawdzietrzydysputującezesobąstronymająodmiennypunkt
widzenia,tojednaknależądotegosamegospołeczeństwa
irozmawiająwjegointeresie.Każdazpostacikrytykujeto,cojej
najbardziejdotyczyioczymposiadawystarczającąwiedzę.
Uczestniczącywdialogurozmówcyniewiodąsporu,trudno
powiedzieć,bydochodziłomiędzynimidoognistejpolemiki,
przedewszystkimbowiemwygłaszająswojekwestie,prezentują
własnepoglądy.Chwiloweprzymierzadyskutantów(np.Pana
zWójtemprzeciwkoPlebanowiwsprawachKościoła,Plebana
zWójtemwsprawachobciążeńitd.)niezacierająróżnicstanowych.
Chłopzauważatakże,żenaprzemianswarzącysięipogodzeni
zesobąPaniPlebantodlaniegosytuacjerówniezłe,gdyżitak
„Wójtowitopiwopłacić”.Zjednejstronyczekagozaprzewinienia
klątwa(„zwonek”–dzwonkaużywanobowiemprzyjej
nakładaniu),zdrugiejkara(„kłoda”–dyby,unieruchomienie
kończyn),maświadomośćbezsilnościswegostanu.
Żadnazespierającychsięstronniewygrywa,racjezostają
przedstawione,alenieodrzucone.ZnamiennesąsłowaPlebana,
którykończącrozmowępodsumowuje:
Bosnadźiścieznaćnaoko,
Żechmyzabrnęligłęboko.
Aradszejsiekubrzegumiejmy,
Atychplewdarmoniewiejmy.
Bonammałopotymswarze,
Aniktsiejemnieukarze.
(w.1939–1944)
WKrótkiejrozprawieRejodszedłodkonwencji„sporu”,kładąc
nacisknietylenastosunkimiędzyrozmówcami,naistniejące
międzyniminapięcia,ilenaproblemyprzeznichrozważane.
Uczestniczącywrozmowie(aniew„sporze”)pozostajądokońca
